Norweżka w polskim domu


Muszę się pochwalić...

Mamy koteła!

Przyjechała do nas z dalekiej północnej Norwegii więc jej status można określić jako przesiedleniec. Śliczna, śmieszna mrrr cudowna :)

Ciekawe czy dwunastotygodniowy kotek łapie języki równie szybko jak się rozwija. Problem widzenia kolorów, wiadomo nieroztrzygalny, ale czy rozróżnia języki? Ktoś się w ogóle nad tym kiedyś zastanawiał? W jej domu królował norweski, a teraz w ekspresowym tempie musi nauczyć się podstaw polskiego. 
Boi się nas trochę, obcych dźwięków pełno wokół, chłopaki nie dają za wygraną szaleją ze szczęścia, biegają z zabawkami a ona nawet jak śpi to musi się bawić, bo nie wytrzymuje. Cudeńko.

A ja się martwię, że odseparowana od mamy, w nowym domu, z nowymi opiekunami i jeszcze dziwnie mówią (o ile zauważyła zmianę). Powtarzam sobie: to tylko kot, to tylko kot, ale za to jaki fajny :)


Chyba narodowość nie ma znaczenia :) Wszystkie kocóry, jakie miałam w dzieciństwie robiły te same dziwne rzeczy. Podskoki z obrotem, skakanie bokiem, trzymanie kulki i odpychanie tylnymi łapami - gimnastyka nie dla amatorów. Z tego wszystkiego i tak najlepsze są Robsonowe buty hahaha.

Bunia, Dżina, Max i Dżony, to koty moich lat młodości, były nasze wspólne, ale to Mama ogarniała ich potrzeby fizjologiczne. Teraz muszę tylko przypomnieć sobie co robiła i zacząć od robienia tego samego, a dzieciom pozostawię zabawę.

Yoko dobrze się nam chowaj :)


 PS: Pozdrawiam wszystkie kocie mamy! :)


Lokalizacja: Tanem, Norwegia

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Bajka o kotku Kogutku i nieszczęśliwym ptaszku

Obraz
Jak zwykle po sztormie chmury ustąpiły słońcu i kotek, zwany Kogutkiem mógł w spokoju wygrzewać się na tarasie. - Zwykły jesienny dzień - pomyślał kotek, przeciągając się leniwie. - Dziś nie będę robił nic. Nie będę ganiał tańczących liści, nie będę zwiedzał nowych zakamarków i ani jeden szczebiot na drzewie nie zmusi mnie do wysiłku. Dziś nie poluję i nie zdobywam.  Oblizał się jeszcze raz na myśl o pysznym jedzeniu, które wylądowało w jego misce. Jego spokojną drzemkę, co jakiś czas przerywało niedalekie, ciche, ptasie płakanie. Kotek starał się nie słuchać smutnego śpiewu, ale jego ciekawska natura nie pozwalała mu leżeć w miejscu. Chciał się dowiedzieć, kto tak rozpacza i jaki jest tego powód. Znał przecież większość ptaków w okolicy i nawet jeśli nie byli przyjaciółmi, dzielili przecież jedno podwórko i okoliczne drzewa. Kogutek zmusił się do wstania, jeszcze raz przeciągnął się dokładnie i strzepnął futro z kurzu. Po sztormie taras pokryty był nie tylko liśćmi
Czytaj więcej

Pierwsze spotkanie sześciolatka ze norweską szkołą.

Obraz
Maj, choć wydawałoby się pachnie zadumą, powolnym rozkręcaniem się życia, u nas pędzi na oślep. Nie zorientowałam się nawet, że już zaraz czerwiec! Pracuję w norweskiej szkole a tu jest to ostatni miesiąc konkretnej nauki, a zarazem wyczekiwany miesiąc świąt wszelkiego kalibru. My na dodatek mamy przyszłego pierwszoklasistę, który wypełnia kalendarz dodatkowymi atrakcjami. Jedną z nich są zapisy szkolne. Samuel w sierpniu kończy sześć lat i zacznie, zgodnie z norweskim systemem edukacji, swoją przygodę ze szkołą.  Nasz pierwszy dzień szkoły to 15 sierpnia!!! (Moja pierwsza reakcja: JAK WCZEŚNIE!)  Ale spotkania ze szkołą i świetlicą, tzw. zaprzyjaźnianie, zaczyna się już w kwietniu, zaraz po Wielkanocy. Z grupą przedszkolną raz w miesiącu odwiedzają szkołę, żeby ją dobrze poznać zanim się w niej pojawią. Samuel dodatkowo twierdzi, że dzieci które mają problemy w nowym otoczeniu muszą zaprzyjaźnić się z nauczycielkami, żeby później było im raźniej i się nie bały.  Szes
Czytaj więcej

Trudne decyzje, jak się z nimi uporać

Obraz
Piszę ten tekst do ciebie. Tak, właśnie do ciebie, stojącej w obliczu wyzwania, zmęczonej i pozbawionej motywacji do dalszego działania. Musisz sprecyzować swój plan, ale decyzja, którą musisz podjąć jest trudniejsza niż ci się zdawało i nikt, absolutnie nikt nie potrafi ci pomóc. Znam to i uwierz mi jeszcze 4 miesiące temu byłam w tym samym miejscu. Udało mi się jednak przejść przez całą gehennę myśli, dylematów, rozterek, pomysłów, ich analizy i negacji, aż doszłam do tego momentu, w którym mogę z czystym sumieniem napisać ten tekst. Szczęśliwa z moją decyzją. Mój przypadek W nieszczęsnym, pewnym momencie mojego życia, stanęłam w obliczu bardzo trudnej decyzji, tym trudniejszej, bo zaważy nie tylko o moim losie ale i o życiu całej mojej rodziny. Gdyby decyzja, którą miałam podjąć dotyczyła tylko mnie, nie była by wcale taka trudna. Albo gdyby jej konsekwencje wpływały tylko na moją osobę bez odłamków haczących o wszystkich dookoła. Tak nie było i dlatego moja decyzja o
Czytaj więcej