Aktualizejszyn niniejszyn

Rok minął od mojego ostatniego postu. Zatrważająco długo. Wiele się zmieniło, w zasadzie WSZYSTKO! Już czuję, że palce zdrętwiały od niepisania.

Zmieniając szatę, lub inaczej, updaterując desing bloga, wpadł mi w oko post pochwalny naszego kota Jokusi. Teraz muszę stwierdzić, że Jokusia okazała się niezwykłą Jokulą, której raz jedyny udało się marcowanie, zostawia mnóstwo sierści na fotelu, ślady na sofie i brudną ścianę przy oknie w kuchni, przez które wskakuje w porze karmienia. Jak żyć z kociakami pod jednym dachem, innym razem :)

Nie pochwaliłam się piesełem, który dołączył do nas w kwietniu już ubiegłego roku. Teraz jesteśmy jej prawdziwą sforą. Pieseł - Luna (o niej też innym razem) to fenomen pod każdym względem!

A teraz najważniejsza aktualizacja, powód mojej nieobecności i zarastania bloga chaszczami.
Proszę Państwa oto bobas!
Tak, teraz możemy już się nazywać wielodzietną (według polskiej nomenklatury) rodziną. Jeden więcej do układania i użerania się.

Przedstawiam Państwu Jerrego (nie, to nie jest jego imię), cycucha nad cycuchy, łamacza kobiecych serc, wywoływacza ochów i achów, pogromcę rutyny i nudy, przeszkadzacza w sprzątaniu, praniu, gotowaniu - ale to nic.
Dzięki niemu mam co zrobić z rękoma, kiedy nie wiem co z nimi zrobić. I zasłonić brzuch pociążowy motając go w chuście. Wyjść wcześniej z nudnego spotkania albo w ogóle na nie nie pójść. Mam pretekst do nieodbierania telefonów, odpisywania z opóźnieniem, zapominania o wszystkim i spóźniania się gdzie popadnie. To niezastąpiony towarzysz dnia, który przypomniał mi to, o czym zdążyłam już zapomnieć

Nie ważne, że gary są nie umyte i że sierści tona na schodach...

 Ty patrz na mnie i się uśmiechaj i mów do mnie farmazony, ja tu będę się śmiał i cię kochał, bo ciągle przy mnie jesteś.














Komentarze

  1. Agnieszka Grzelak Art23 września 2017 12:21

    Gratulacje, Basiu! Oczywiście o dzieciątku już dawno słyszałam od mamy, ale miło zobaczyć na własne oczy (choćby za pośrednictwem bloga) nowego członka szeroko pojętej rodziny. Pewnie były Wasze zdjęcia na facebooku, ale fb to nie moja bajka.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Barbara Andrelczyk19 października 2017 14:46

      Cześć Agnieszko, pewnie kilka zdjęć znalazło się na facebooku ale i nie za wiele :) Jeremiasz jest coraz większy i coraz fajniejszy więc tych zdjęć musiałoby być całe mnóstwo. Mam nadzieję, że uda nam się kiedyś spotkać w rzeczywistości :)
      Pozdrawiam gorąco

      Usuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Bajka o kotku Kogutku i nieszczęśliwym ptaszku

Obraz
Jak zwykle po sztormie chmury ustąpiły słońcu i kotek, zwany Kogutkiem mógł w spokoju wygrzewać się na tarasie. - Zwykły jesienny dzień - pomyślał kotek, przeciągając się leniwie. - Dziś nie będę robił nic. Nie będę ganiał tańczących liści, nie będę zwiedzał nowych zakamarków i ani jeden szczebiot na drzewie nie zmusi mnie do wysiłku. Dziś nie poluję i nie zdobywam.  Oblizał się jeszcze raz na myśl o pysznym jedzeniu, które wylądowało w jego misce. Jego spokojną drzemkę, co jakiś czas przerywało niedalekie, ciche, ptasie płakanie. Kotek starał się nie słuchać smutnego śpiewu, ale jego ciekawska natura nie pozwalała mu leżeć w miejscu. Chciał się dowiedzieć, kto tak rozpacza i jaki jest tego powód. Znał przecież większość ptaków w okolicy i nawet jeśli nie byli przyjaciółmi, dzielili przecież jedno podwórko i okoliczne drzewa. Kogutek zmusił się do wstania, jeszcze raz przeciągnął się dokładnie i strzepnął futro z kurzu. Po sztormie taras pokryty był nie tylko liśćmi
Czytaj więcej

Trudne decyzje, jak się z nimi uporać

Obraz
Piszę ten tekst do ciebie. Tak, właśnie do ciebie, stojącej w obliczu wyzwania, zmęczonej i pozbawionej motywacji do dalszego działania. Musisz sprecyzować swój plan, ale decyzja, którą musisz podjąć jest trudniejsza niż ci się zdawało i nikt, absolutnie nikt nie potrafi ci pomóc. Znam to i uwierz mi jeszcze 4 miesiące temu byłam w tym samym miejscu. Udało mi się jednak przejść przez całą gehennę myśli, dylematów, rozterek, pomysłów, ich analizy i negacji, aż doszłam do tego momentu, w którym mogę z czystym sumieniem napisać ten tekst. Szczęśliwa z moją decyzją. Mój przypadek W nieszczęsnym, pewnym momencie mojego życia, stanęłam w obliczu bardzo trudnej decyzji, tym trudniejszej, bo zaważy nie tylko o moim losie ale i o życiu całej mojej rodziny. Gdyby decyzja, którą miałam podjąć dotyczyła tylko mnie, nie była by wcale taka trudna. Albo gdyby jej konsekwencje wpływały tylko na moją osobę bez odłamków haczących o wszystkich dookoła. Tak nie było i dlatego moja decyzja o
Czytaj więcej

Pierwsze spotkanie sześciolatka ze norweską szkołą.

Obraz
Maj, choć wydawałoby się pachnie zadumą, powolnym rozkręcaniem się życia, u nas pędzi na oślep. Nie zorientowałam się nawet, że już zaraz czerwiec! Pracuję w norweskiej szkole a tu jest to ostatni miesiąc konkretnej nauki, a zarazem wyczekiwany miesiąc świąt wszelkiego kalibru. My na dodatek mamy przyszłego pierwszoklasistę, który wypełnia kalendarz dodatkowymi atrakcjami. Jedną z nich są zapisy szkolne. Samuel w sierpniu kończy sześć lat i zacznie, zgodnie z norweskim systemem edukacji, swoją przygodę ze szkołą.  Nasz pierwszy dzień szkoły to 15 sierpnia!!! (Moja pierwsza reakcja: JAK WCZEŚNIE!)  Ale spotkania ze szkołą i świetlicą, tzw. zaprzyjaźnianie, zaczyna się już w kwietniu, zaraz po Wielkanocy. Z grupą przedszkolną raz w miesiącu odwiedzają szkołę, żeby ją dobrze poznać zanim się w niej pojawią. Samuel dodatkowo twierdzi, że dzieci które mają problemy w nowym otoczeniu muszą zaprzyjaźnić się z nauczycielkami, żeby później było im raźniej i się nie bały.  Szes
Czytaj więcej